Literatura: ph

From RiversWiki
Jump to: navigation, search
Moduł Socjo | Literatura wirusologiczna, czyli infekcyjność vs:
Współczynnik pH


Wstęp

Stabilność/infekcyjność wirusa grypy w roztworach o różnych współczynnikach pH badano już w latach 30' XX w. Pierwsze badania, przeważnie na zwierzętch (np myszkach) dotyczyły infekcyjności konkretnych roztworów wirusa[1][2][3][4], współczesne badania dotyczą przed wszystkim zmian strukturalnych kompleksów białkowych w błonie wirusa, towarzyszących zmianie pH. Trimer hemaglutyninowy (HA) odgrywa bowiem istotną rolę w procesie fuzji błony wirusa z błoną komórki[5][6] [7][8][9][10].

Infekcyjność wirusa grypy w różnych pH (na podstawie [1])

Prace z przełomu 30' i 40' lat XX w. wskazują na stabilność wirusa grypy w pH 7-9[2], 7-7.5[3], 7[4]. Miller[1] przebadał 3 szczepy wirusów grypy: PR8 (wirus grypy A), Lee (wirus grypy B) i wirus świni w temperaturze 23 i 4oC w różnych stałych pH od 3 do 11. Z jego badań wynika iż:

  • w T=23oC, wirus PR8 jest najbardziej stabilny w pH=6-7; po 10 dniach jego infekcyjność wynosi jeszcze 10% (badania prowadzone na myszkach, 10% może być jedną myszką z 10 badanych..).
  • w T=4oC, wirus PR8 jest najbardziej stabilny w pH=6.5-7 ze wskazaniem na pH=7, przy czym w tej temperaturze jest bardziej stabilny niż w T=23.


Pozostałe (wybrane) wnioski autora:

  • infekcyjność w buforach: tylko fosforanowym < Gly + NaCl < fosforanowy + Gly + NaCl; (jak się wydaje, glicyna chroni wirus)
  • w buforze fosforanowym największą stabilność wirusy osiągały:
    • PR8 przy pH=6.5-7
    • świni przy pH=7-7.9
    • Lee przy pH=7.9
  • w T=4oC, w buforze fosforanowym 0.1M stabilność wirusów PR8 i Lee była większa, gdy przechowywano je w wyższym stężeniu (2 mg/cm3 w porównaniu do 0.1 mg/cm3); w wyższym stężeniu wirusów, nawet po 2 miesiącach nie zauważono znaczącego spadku ich infekcyjności


W pH=5 infekcyjność wirusa gwałtownie spadała, co można powiązać z denaturacją białek, czy kompleksów białek membranowych wirusa, w szczególności HA (co jednak istotne, funkcjonalność wirusa w organizmach, czyli fuzja błony wirusa z błoną komórki, zachodzi właśnie w kwaśnym środowisku, gdyż czynnikiem inicjującym fuzję jest rozplecenie trimeru HA).


Warto też zwrócić uwagę na fakt, iż stabilność wirusa grypy, nawet w optymalnym pH (czyli ok 7) i temperaturze (T=4oC) także zależy od rodzaju i stężenia soli zawartych w środowisku[11]. Knight[11] badał stabilność wirusa PR8 w powyższych warunkach w buforach boranowym (0.1 M), fosforanowym (ten ostatni w stężeniach 0.001, 0.01, 0.1 i 1 M) i barbitalowym (0.1 M), w wodzie destylowanej oraz w soli fizjologicznej (niebuforowanej). Wirus był najstabilniejszy w buforach:

  • boranowym
  • fosforanowym 0.1 M
  • barbitalowym,

w których to zachował aktywność przez kilka tygodni.

W roztworze soli niebuforowanej wirus szybko tracił aktywność niezależnie od pH. Jak się okazało, aktywność częściowo zdezaktywowanego wirusa udało się zwiększyć 10-1000 krotnie poprzez dodawanie do roztworu 0.1 M buforu fosforanowego.

Stabilność trimeru HA w różnych pH i różnych temperaturach

Hemagglutinin (H5N1) structure

Bibliografia

  1. 1.0 1.1 1.2 Miller, 1944, "Influence of pH and of certain other conditions on the stability of the infectivity and red cell agglutinating activity of influenza virus"
  2. 2.0 2.1 Andrews, C. H., and Smith, W., Brit. J. Exp. Path., 18, 43, (1937)
  3. 3.0 3.1 Ostrovskaya, S. M., Czalkina, O. M., and Oleehnowiteh, S. B., Arch. sc. biol., 52, 31,(1938)
  4. 4.0 4.1 Stock, C. C., and Francis, T., Jr., J. Exp. Med.,71,661,(1940)
  5. Steinhauer et al, PNAS, 88, 11525-11529, (1991)
  6. Korte et al, J Biol Chem,272,9764,(1997)
  7. Epand, Epand, Biochem. J., 365, 841,(2002)
  8. Remeta et al, Biochemistry (2002), 41, 2044
  9. Huang et al, Bioph J, 82, p1050,(2002)
  10. Rachakonda et al, FASEB, 21, p996, (2007)
  11. 11.0 11.1 C.A.Knight,"The stability of influenza virus in the presence of salts", (1944)