View source for Literatura: ph

{{Menu Literatura}}

<br/>

=== Wstęp ===

Stabilność/infekcyjność wirusa grypy w roztworach o różnych współczynnikach pH badano już w latach 30' XX w. Pierwsze badania, przeważnie na zwierzętch (np myszkach) dotyczyły infekcyjności konkretnych roztworów wirusa<ref name="miller">Miller, 1944, "Influence of pH and of certain other conditions on the stability of the infectivity and red cell agglutinating activity of influenza virus"</ref><ref name="andrews">Andrews, C. H., and Smith, W., Brit. J. Exp. Path., 18, 43, (1937)</ref><ref name="ostrovskaya">Ostrovskaya, S. M., Czalkina, O. M., and Oleehnowiteh, S. B., Arch. sc. biol., 52, 31,(1938)</ref><ref name="stock">Stock, C. C., and Francis, T., Jr., J. Exp. Med.,71,661,(1940)</ref>, współczesne badania dotyczą przed wszystkim zmian strukturalnych kompleksów białkowych w błonie wirusa, towarzyszących zmianie pH. 
[http://en.wikipedia.org/wiki/H5N1#Genetics Trimer hemaglutyninowy] (HA) odgrywa bowiem istotną rolę w procesie fuzji błony wirusa z błoną komórki<ref name="steinhauer>Steinhauer et al, PNAS, 88, 11525-11529, (1991)</ref><ref name="korte">Korte et al, J Biol Chem,272,9764,(1997)</ref> <ref name="epand">Epand, Epand, Biochem. J., 365, 841,(2002)</ref><ref name="remeta">Remeta et al, Biochemistry (2002), 41, 2044</ref><ref name="huang">Huang et al, Bioph J, 82, p1050,(2002)</ref><ref name="racha">Rachakonda et al, FASEB, 21, p996, (2007)</ref>.

===Infekcyjność wirusa grypy w różnych pH (na podstawie <ref name="miller"/>)===


Prace z przełomu 30' i 40' lat XX w. wskazują na stabilność wirusa grypy w pH 7-9<ref name="andrews"/>, 7-7.5<ref name="ostrovskaya"/>, 7<ref name="stock"/>. Miller<ref name="miller"/> przebadał 3 szczepy wirusów grypy: PR8 (wirus grypy A), Lee (wirus grypy B) i wirus świni w temperaturze 23 i 4<sup>o</sup>C w różnych stałych pH od 3 do 11. Z jego badań wynika iż:

* w T=23<sup>o</sup>C, wirus PR8 jest najbardziej stabilny w '''pH=6-7'''; po 10 dniach jego infekcyjność wynosi jeszcze 10% (badania prowadzone na myszkach, 10% może być jedną myszką z 10 badanych..).

* w T=4<sup>o</sup>C, wirus PR8 jest najbardziej stabilny w pH=6.5-7 ze wskazaniem na '''pH=7''', przy czym w tej temperaturze jest bardziej stabilny niż w T=23.


Pozostałe (wybrane) wnioski autora:

* infekcyjność w buforach: tylko fosforanowym < Gly + NaCl < fosforanowy + Gly + NaCl; (jak się wydaje, glicyna chroni wirus)

* w buforze fosforanowym największą stabilność wirusy osiągały:
** PR8 przy pH=6.5-7
** świni przy pH=7-7.9
** Lee przy pH=7.9

* w T=4<sup>o</sup>C, w buforze fosforanowym 0.1M '''stabilność wirusów PR8 i Lee była większa, gdy przechowywano je w wyższym stężeniu''' (2 mg/cm<sup>3</sup> w porównaniu do 0.1 mg/cm<sup>3</sup>); w wyższym stężeniu wirusów, nawet po 2 miesiącach nie zauważono znaczącego spadku ich infekcyjności


W pH=5 infekcyjność wirusa gwałtownie spadała, co można powiązać z denaturacją białek, czy kompleksów białek membranowych wirusa, w szczególności HA (co jednak istotne, funkcjonalność wirusa w organizmach, czyli fuzja błony wirusa z błoną komórki, zachodzi właśnie w kwaśnym środowisku, gdyż czynnikiem inicjującym fuzję jest rozplecenie trimeru HA).


Warto też zwrócić uwagę na fakt, iż stabilność wirusa grypy, nawet w optymalnym pH (czyli ok 7) i temperaturze (T=4<sup>o</sup>C) także '''zależy od rodzaju i stężenia soli''' zawartych w środowisku<ref name="knight">C.A.Knight,"The stability of influenza virus in the presence of salts", (1944)</ref>. Knight<ref name="knight"/> badał stabilność wirusa PR8 w powyższych warunkach w [http://en.wikipedia.org/wiki/Buffer_solution buforach] boranowym (0.1 M), fosforanowym (ten ostatni w stężeniach 0.001, 0.01, 0.1 i 1 M) i [http://en.wikipedia.org/wiki/Barbital  barbitalowym] (0.1 M), w wodzie destylowanej oraz w soli fizjologicznej (niebuforowanej). Wirus był najstabilniejszy w buforach:

* boranowym 
* fosforanowym 0.1 M
* barbitalowym,

w których to zachował aktywność przez kilka tygodni. 

W roztworze soli niebuforowanej wirus szybko tracił aktywność niezależnie od pH. Jak się okazało, aktywność częściowo zdezaktywowanego wirusa udało się zwiększyć 10-1000 krotnie poprzez dodawanie do roztworu 0.1 M buforu fosforanowego.

===Stabilność trimeru HA w różnych pH i różnych temperaturach===

[[Image:ha_annotated.png|thumb|right|Hemagglutinin (H5N1) structure]]

===Bibliografia===

<references/>