Difference between revisions of "Literatura: ph"

Revision as of 12:50, 19 September 2008

Page under construction.

Stabilność/infekcyjność wirusa grypy w roztworach o różnych współczynnikach pH badano już w latach 30' XX w. Pierwsze badania, przeważnie na zwierzętch (np myszkach) dotyczyły infekcyjności konkretnych roztworów wirusa^[1][2][3][4], współczesne badania dotyczą przed wszystkim zmian strukturalnych kompleksów białkowych w błonie wirusa, towarzyszących zmianie pH. Trimer hemaglutyninowy (HA) odgrywa bowiem istotną rolę w procesie fuzji błony wirusa z błoną komórki^{[5][6] [7][8][9][10]}.

Infekcyjność wirusa grypy w różnych pH (na podstawie ^[1])

Prace z przełomu 30' i 40' lat XX w. wskazują na stabilność wirusa grypy w pH 7-9^[2], 7-7.5^[3], 7^[4]. Miller^[1] przebadał 3 szczepy wirusów grypy: PR8 (wirus grypy A), Lee (wirus grypy B) i wirus świni w temperaturze 23 i 4^oC w różnych stałych pH od 3 do 11. Z jego badań wynika iż:

• w T=23^oC, wirus PR8 jest najbardziej stabilny w pH=6-7; po 10 dniach jego infekcyjność wynosi jeszcze 10% (badania prowadzone na myszkach, 10% może być jedną myszką z 10 badanych..).

• w T=4^oC, wirus PR8 jest najbardziej stabilny w pH=6.5-7 ze wskazaniem na pH=7, przy czym w tej temperaturze jest bardziej stabilny niż w T=23.

Pozostałe (wybrane) wnioski autora:

• infekcyjność w buforach: tylko fosforanowym < Gly + NaCl < fosforanowy + Gly + NaCl; (jak się wydaje, glicyna chroni wirus)

• w buforze fosforanowym największą stabilność wirusy osiągały:
  • PR8 przy pH=6.5-7
  • świni przy pH=7-7.9
  • Lee przy pH=7.9

• w T=4^oC, w buforze fosforanowym 0.1M stabilność wirusów PR8 i Lee była większa, gdy przechowywano je w wyższym stężeniu (2 mg/cm³ w porównaniu do 0.1 mg/cm³); w wyższym stężeniu wirusów, nawet po 2 miesiącach nie zauważono znaczącego spadku ich infekcyjności

W pH=5 infekcyjność wirusa gwałtownie spadała, co można powiązać z denaturacją białek, czy kompleksów białek membranowych wirusa, w szczególności HA (co jednak istotne, funkcjonalność wirusa w organizmach, czyli fuzja błony wirusa z błoną komórki, zachodzi właśnie w kwaśnym środowisku, gdyż czynnikiem inicjującym fuzję jest rozplecenie trimeru HA).

Warto też zwrócić uwagę na fakt, iż stabilność wirusa grypy, nawet w optymalnym pH (czyli ok 7) i temperaturze (T=4^oC) także zależy od rodzaju i stężenia soli zawartych w środowisku^[11]. Knight^[11] badał stabilność wirusa PR8 w powyższych warunkach w buforach boranowym (0.1 M), fosforanowym (ten ostatni w stężeniach 0.001, 0.01, 0.1 i 1 M) i barbitalowym (0.1 M), w wodzie destylowanej oraz w soli fizjologicznej (niebuforowanej). Wirus był najstabilniejszy w buforach:

• boranowym
• fosforanowym 0.1 M
• barbitalowym,

w których to zachował aktywność przez kilka tygodni.

W roztworze soli niebuforowanej wirus szybko tracił aktywność niezależnie od pH. Jak się okazało, aktywność częściowo zdezaktywowanego wirusa udało się zwiększyć 10-1000 krotnie poprzez dodawanie do roztworu 0.1 M buforu fosforanowego.

Stabilność trimeru HA w różnych pH i różnych temperaturach

Hemagglutinin (H5N1) structure

Bibliografia

1. ↑ ^{1.0 1.1 1.2} Miller, 1944, "Influence of pH and of certain other conditions on the stability of the infectivity and red cell agglutinating activity of influenza virus"
2. ↑ ^{2.0 2.1} Andrews, C. H., and Smith, W., Brit. J. Exp. Path., 18, 43, (1937)
3. ↑ ^{3.0 3.1} Ostrovskaya, S. M., Czalkina, O. M., and Oleehnowiteh, S. B., Arch. sc. biol., 52, 31,(1938)
4. ↑ ^{4.0 4.1} Stock, C. C., and Francis, T., Jr., J. Exp. Med.,71,661,(1940)
5. ↑ Steinhauer et al, PNAS, 88, 11525-11529, (1991)
6. ↑ Korte et al, J Biol Chem,272,9764,(1997)
7. ↑ Epand, Epand, Biochem. J., 365, 841,(2002)
8. ↑ Remeta et al, Biochemistry (2002), 41, 2044
9. ↑ Huang et al, Bioph J, 82, p1050,(2002)
10. ↑ Rachakonda et al, FASEB, 21, p996, (2007)
11. ↑ ^{11.0 11.1} C.A.Knight,"The stability of influenza virus in the presence of salts", (1944)